Enjoying Uganda!
Door: Geralde (en Bart)
Blijf op de hoogte en volg Geralde
02 Mei 2018 | Oeganda, Wakiso
‘….“He who showed mercy on him.” Then Jesus said to him, “Go and do likewise.” (Luke 10:37)
De afgelopen weken stonden in het teken van afronden van de werkzaamheden. Voor mijn collega’s heb ik nog een klinische les gehouden over HPV, het virus wat onder andere baarmoederhalskanker kan veroorzaken, en het vaccin hiertegen. Het vaccin zit wel in het nationaal vaccinatieprogramma, maar wordt (nog) niet door de kliniek verstrekt. Het was leuk om te merken dat de stellingen in de presentatie en de informatie veel discussie en vragen opriepen. Ook heb ik vorige week een afsluitend evaluatiegesprek gehad met Janet, manager van de kliniek en één van de artsen. Het was een goed gesprek waar we het onder andere hebben gehad over mijn ervaringen in de afgelopen periode en verbeteringen.
Eén van de meest indrukwekkende ervaringen hier was het huisbezoek van vorige week. Het sponsorshipteam bezoekt op dit moment nieuwe families om te beoordelen of ze opgenomen kunnen worden in het sponsorprogramma van Show Mercy. Hierin worden gezinnen/kinderen financieel ondersteund, zodat zij naar school kunnen gaan en toegang hebben tot zorg. Voor één van hun bezoekjes vroegen ze assistentie van het medische team om kinderen te onderzoeken, dus Janet en ik gingen met hen mee. Voor vertrek regende het al pijpenstelen en dit maakte de tocht vanaf de auto naar het huisje over een smal modderpaadje omhoog niet al te makkelijk. Het gezin wat we bezochten bestond uit een moeder en vier kinderen in de leeftijd van 1 tot 9 jaar. De moeder werkt alle dagen van de week van 8.00-20.00 uur waarbij zij rotsen uithakt. Voor elke truck die zij vult met steen krijgt zij 24.000 shillings, vergelijkbaar met 6 euro. Als zij hard doorwerkt kan zij per maand twee trucks vullen. In onze ogen moderne slavernij! De kinderen passen overdag op elkaar, als de moeder aan het werk is. Zij wonen in een klein huisje, half overdekt, van 3,5 x 4 meter. Nadat de moeder gescheiden was en in Bakka kwam wonen, heeft haar broer haar dit stukje land gegeven en heeft zijzelf dit huisje gebouwd van wat palen en modder. Binnen was er nauwelijks daglicht, het dak van golfplaten was niet helemaal waterdicht en de moeder vertelde dat als het hard regende het water onder de muren doorspoelde. De kinderen oogden niet heel gezond en de baby was zwaar ondervoed en te passief voor zijn leeftijd. Al met al een heel schrijnende situatie, wat mij des te dankbaarder maakt voor alles wat ik heb! Het was fantastisch om te zien hoe de kinderen straalden toen ze van Show Mercy nieuwe kleren en slippers kregen. Een werkelijke transformatie!
Nadat alle dagen eindelijk waren afgeteld, mocht ik afgelopen donderdag midden in de nacht Bart van het vliegveld afhalen. Een heel welkomstcomité ging mee in de auto, wat erg gezellig was. In de afgelopen week heb ik geprobeerd Bart een beetje van het Oegandese leven te laten proeven en hem te laten ervaren hoe mijn tijd in Oeganda is geweest. Ik heb hem een toer over de compound gegeven en door middel van verschillende wandelingen in de dorpen heb ik hem het lokale leven laten zien. Vrijdags hebben we lokaal transport (taxi en boda) gebruikt om in Kampala te komen, waar we een heuse bodaboda-tour hebben gedaan. Boda-chauffeurs rijden je rond en laten je alle highlights van de stad zien. Zo hebben we onder andere de Bahai Tempel, de Gadaffi moskee (waar ik alleen gehuld in een prachtige hoofddoek naar binnen mocht) en Kings Palace met de martelkamers van Idi Amin bezocht. Erg leuk om op deze manier meer van Kampala en de historie van Oeganda te weten te komen. Vaste prik voor de zaterdag is Say-No-To-Hunger en Bart ging gezellig mee. Spelen met kinderen en zingen/dansen is niet echt iets wat binnen zijn comfortzone ligt, maar ondanks dat heeft hij ervan genoten. Zondag hebben we een lokale kerkdienst bezocht en de afgelopen dagen hebben we in Jinja verbleven. Opnieuw hebben we het lokale transport ‘ervaren’: met z’n 2-en (+bagage) achterop de boda kriskras door al het drukke verkeer (over de stoep of in tegengestelde richting, je kunt het zo gek niet bedenken) en voor minimaal 3 uur opgepropt in de taxi met 4 personen in een rij (waar maar plek is voor 3) zonder beenruimte. Grappig was dat de taxichauffeur staande werd gehouden door de politie, omdat hij teveel passagiers bij zich had. Hij moest de twee mensen die hij net had opgepikt terugbrengen, iets waardoor hij inkomsten zou missen. Maar omdat de politie random voertuigen controleert, gokte hij het erop: hij reed een stukje terug, keerde om en probeerde nog een keer de politie te passeren, met succes (al zwaaiend reed hij hen voorbij ;-)). Aangekomen in Jinja hebben we gerelaxt, genoten van lekker eten en souvenirs geshopt. Dinsdag hebben we in Jinja ons leven op het spel gezet door de Nijl af te raften: een spannende nieuwe levenservaring! De Nijl is één van de beste plekken om te raften, omdat ze stroomversnellingen (rapids) hebben tot klasse 5 (wat zo ongeveer het maximum is, want klasse 6 overleeft bijna niemand)! Voordat het echte werk begon kregen we een training in alle worst-case-scenario’s. Iets wat niet overbodig was, bleek al snel. Bij de tweede rapid, ging de boot al over de kop! En ook later op de dag ben ik nog een keer uit de boot gekickt. Gelukkig had ik de raft nog vast en kon de gids mij net voordat ik een rotspartij zou raken weer in de boot trekken. Die dag zat mijn adrenaline-level een aantal keer op maximaal! Wat een kracht kan water hebben! Het was een nu-of-nooit ervaring, want als ze binnenkort de nieuwe dam afmaken, zullen een groot deel van de rapids verdwijnen doordat het waterniveau stijgt. We verbleven in Jinja in safaritenten, waar de apen rondom de deur liepen en op het dak zaten. Leuke buren! Vandaag zijn we weer teruggereisd. Morgen zal een dag zijn van inpakken en afscheid nemen, want vrijdag zullen we vroeg vertrekken voor onze rondreis en Show Mercy achter ons laten! Eens zien wat Oeganda ons nog meer te bieden heeft!
Een avontuurlijke groet,
Geralde (& Bart)
Tip: Het programma ‘3 op reis’ heeft drie leuke afleveringen over Oeganda (te vinden op internet). Veel van de plekken die zij bezoeken hebben wij ook bezocht of zullen we in de twee weken zien. Leuk om een beeld te krijgen van het land!
De afgelopen weken stonden in het teken van afronden van de werkzaamheden. Voor mijn collega’s heb ik nog een klinische les gehouden over HPV, het virus wat onder andere baarmoederhalskanker kan veroorzaken, en het vaccin hiertegen. Het vaccin zit wel in het nationaal vaccinatieprogramma, maar wordt (nog) niet door de kliniek verstrekt. Het was leuk om te merken dat de stellingen in de presentatie en de informatie veel discussie en vragen opriepen. Ook heb ik vorige week een afsluitend evaluatiegesprek gehad met Janet, manager van de kliniek en één van de artsen. Het was een goed gesprek waar we het onder andere hebben gehad over mijn ervaringen in de afgelopen periode en verbeteringen.
Eén van de meest indrukwekkende ervaringen hier was het huisbezoek van vorige week. Het sponsorshipteam bezoekt op dit moment nieuwe families om te beoordelen of ze opgenomen kunnen worden in het sponsorprogramma van Show Mercy. Hierin worden gezinnen/kinderen financieel ondersteund, zodat zij naar school kunnen gaan en toegang hebben tot zorg. Voor één van hun bezoekjes vroegen ze assistentie van het medische team om kinderen te onderzoeken, dus Janet en ik gingen met hen mee. Voor vertrek regende het al pijpenstelen en dit maakte de tocht vanaf de auto naar het huisje over een smal modderpaadje omhoog niet al te makkelijk. Het gezin wat we bezochten bestond uit een moeder en vier kinderen in de leeftijd van 1 tot 9 jaar. De moeder werkt alle dagen van de week van 8.00-20.00 uur waarbij zij rotsen uithakt. Voor elke truck die zij vult met steen krijgt zij 24.000 shillings, vergelijkbaar met 6 euro. Als zij hard doorwerkt kan zij per maand twee trucks vullen. In onze ogen moderne slavernij! De kinderen passen overdag op elkaar, als de moeder aan het werk is. Zij wonen in een klein huisje, half overdekt, van 3,5 x 4 meter. Nadat de moeder gescheiden was en in Bakka kwam wonen, heeft haar broer haar dit stukje land gegeven en heeft zijzelf dit huisje gebouwd van wat palen en modder. Binnen was er nauwelijks daglicht, het dak van golfplaten was niet helemaal waterdicht en de moeder vertelde dat als het hard regende het water onder de muren doorspoelde. De kinderen oogden niet heel gezond en de baby was zwaar ondervoed en te passief voor zijn leeftijd. Al met al een heel schrijnende situatie, wat mij des te dankbaarder maakt voor alles wat ik heb! Het was fantastisch om te zien hoe de kinderen straalden toen ze van Show Mercy nieuwe kleren en slippers kregen. Een werkelijke transformatie!
Nadat alle dagen eindelijk waren afgeteld, mocht ik afgelopen donderdag midden in de nacht Bart van het vliegveld afhalen. Een heel welkomstcomité ging mee in de auto, wat erg gezellig was. In de afgelopen week heb ik geprobeerd Bart een beetje van het Oegandese leven te laten proeven en hem te laten ervaren hoe mijn tijd in Oeganda is geweest. Ik heb hem een toer over de compound gegeven en door middel van verschillende wandelingen in de dorpen heb ik hem het lokale leven laten zien. Vrijdags hebben we lokaal transport (taxi en boda) gebruikt om in Kampala te komen, waar we een heuse bodaboda-tour hebben gedaan. Boda-chauffeurs rijden je rond en laten je alle highlights van de stad zien. Zo hebben we onder andere de Bahai Tempel, de Gadaffi moskee (waar ik alleen gehuld in een prachtige hoofddoek naar binnen mocht) en Kings Palace met de martelkamers van Idi Amin bezocht. Erg leuk om op deze manier meer van Kampala en de historie van Oeganda te weten te komen. Vaste prik voor de zaterdag is Say-No-To-Hunger en Bart ging gezellig mee. Spelen met kinderen en zingen/dansen is niet echt iets wat binnen zijn comfortzone ligt, maar ondanks dat heeft hij ervan genoten. Zondag hebben we een lokale kerkdienst bezocht en de afgelopen dagen hebben we in Jinja verbleven. Opnieuw hebben we het lokale transport ‘ervaren’: met z’n 2-en (+bagage) achterop de boda kriskras door al het drukke verkeer (over de stoep of in tegengestelde richting, je kunt het zo gek niet bedenken) en voor minimaal 3 uur opgepropt in de taxi met 4 personen in een rij (waar maar plek is voor 3) zonder beenruimte. Grappig was dat de taxichauffeur staande werd gehouden door de politie, omdat hij teveel passagiers bij zich had. Hij moest de twee mensen die hij net had opgepikt terugbrengen, iets waardoor hij inkomsten zou missen. Maar omdat de politie random voertuigen controleert, gokte hij het erop: hij reed een stukje terug, keerde om en probeerde nog een keer de politie te passeren, met succes (al zwaaiend reed hij hen voorbij ;-)). Aangekomen in Jinja hebben we gerelaxt, genoten van lekker eten en souvenirs geshopt. Dinsdag hebben we in Jinja ons leven op het spel gezet door de Nijl af te raften: een spannende nieuwe levenservaring! De Nijl is één van de beste plekken om te raften, omdat ze stroomversnellingen (rapids) hebben tot klasse 5 (wat zo ongeveer het maximum is, want klasse 6 overleeft bijna niemand)! Voordat het echte werk begon kregen we een training in alle worst-case-scenario’s. Iets wat niet overbodig was, bleek al snel. Bij de tweede rapid, ging de boot al over de kop! En ook later op de dag ben ik nog een keer uit de boot gekickt. Gelukkig had ik de raft nog vast en kon de gids mij net voordat ik een rotspartij zou raken weer in de boot trekken. Die dag zat mijn adrenaline-level een aantal keer op maximaal! Wat een kracht kan water hebben! Het was een nu-of-nooit ervaring, want als ze binnenkort de nieuwe dam afmaken, zullen een groot deel van de rapids verdwijnen doordat het waterniveau stijgt. We verbleven in Jinja in safaritenten, waar de apen rondom de deur liepen en op het dak zaten. Leuke buren! Vandaag zijn we weer teruggereisd. Morgen zal een dag zijn van inpakken en afscheid nemen, want vrijdag zullen we vroeg vertrekken voor onze rondreis en Show Mercy achter ons laten! Eens zien wat Oeganda ons nog meer te bieden heeft!
Een avontuurlijke groet,
Geralde (& Bart)
Tip: Het programma ‘3 op reis’ heeft drie leuke afleveringen over Oeganda (te vinden op internet). Veel van de plekken die zij bezoeken hebben wij ook bezocht of zullen we in de twee weken zien. Leuk om een beeld te krijgen van het land!
-
04 Mei 2018 - 21:25
Tiny:
Haha hoop dat Bart nu niet met zijn handen op zijn oren zat zoals hij dat op de kleuterschool deed ;p
Geniet samen van jullie reis en graag wel samen heelhuids thuis komen! xxx -
04 Mei 2018 - 21:48
Paul:
Weer leuk om te lezen! Nog een mooie tijd gewenst. -
04 Mei 2018 - 22:47
Barbara Prins:
He Geer,
Heerlijk genieten nog! Was vast een mooi welkom toen Bart aankwam. Ik heb je post gestuurd maar denk dat ik te laat ben geweest dus misschien dat het nu aankomt op de compound maar goed het zij zo.. nog even en je staat weer met je benen op Nederlandse bodem..leuk om te zien dat Bart ook geniet!
Heel veel liefs en tot gauw!
-
04 Mei 2018 - 23:17
Jeanine:
Wat een verhalen, heerlijk om te lezen. Als ik mijn ogen dicht doe, kan ik de geluiden en geuren weer voor me halen. En dan die foto’s!! Die groepsknuffelfoto: zit hier volle bak te janken! Geniet van jullie rondreis! Xx -
06 Mei 2018 - 16:34
Marinda:
Leuk om te lezen steeds! Geniet nog van jullie rondreis! -
07 Mei 2018 - 11:47
Mireille:
Hoi Geralde,
Wat mooi om jou verhalen weer te lezen!
En dat je Bart het een en ander hebt kunnen laten zien!
Mooie foto's weer hoor!
.. en bedankt voor je tip.
Nu heerlijk samen genieten van Oeganda.. een hele mooie, avontuurlijke tijd toegewenst!!
Groeten van ons vijfjes uit Wapenveld -
16 Mei 2018 - 18:48
Cathelijne:
Wat een mooie verhalen Geralde!!
Wat een mooi werk heb je daar gedaan.
Super!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
