Het regent, het regent…
Door: Geralde
Blijf op de hoogte en volg Geralde
09 Maart 2018 | Oeganda, Kampala
‘Assuredly, I say to you, inasmuch as you did it to one of the least of these My brethren, you did it to Me.’ (Matthew 25:40)
Het is 1 maart geweest en dat betekent dat het regenseizoen officieel is ‘geopend’. En dat hebben we gemerkt deze week! Binnen no-time kunnen donkere wolken zich aandienen en komt het ineens met bakken uit de hemel. Zondag was helemaal een mistroostige dag, want toen heeft het de hele nacht en halve dag pijpenstelen geregend. In het kleine dorpskerkje, waar we deze week heengingen, waren vanwege de heftige regen maar een handjevol mensen. De terugweg was nog een hele uitdaging, want de (onverharde) wegen waren omgetoverd in één groot modderbad, waar het op sommige momenten meer glijden dan rijden was. Ook in de kliniek kun je aan de opkomst merken wat voor weer het is geweest. Wanneer het regent of net geregend heeft, is het vaak veel rustiger. En op de momenten dat het regent, kun je de klok erop gelijk zetten dat de stroom uitvalt. Dit betekent: geen licht, geen stroom om apparaten op te laden en geen warm water. Van de week hebben we dus een aantal dagen zonder stroom gezeten. Gelukkig hebben we op het compound een generator (die op sommige momenten aan wordt gezet) en zitten we ’s avonds niet helemaal in het donker. Maar mijn zaklamp is inmiddels mijn grootste vriend!
Afgelopen zaterdag heb ik meegeholpen met het ‘Say-No-To-Hunger’-programma van Show Mercy. Dit ochtendprogramma wordt zaterdags in 4 dorpen uitgevoerd en is een beetje te vergelijken met een vakantie-bijbelweek, maar dan in het weekend. Met mijn team ging ik naar Nkoowe, waar ongeveer 40 kinderen op ons zaten te wachten. Binnen de kortste keren had ik al veel enthousiaste kinderen om mij heen. We hebben deze ochtend gedanst en gezongen, een acteerspel gedaan, ik heb een bijbelverhaal (met behulp van plaatjes) verteld, de bijbehorende verdiepingsvragen met de kinderen doorgenomen en zij hebben een code-puzzel opgelost. Het programma eindigt altijd met een gezamenlijke voedzame en volwaardige maaltijd gesponsord door Show Mercy, maar bereid door de moeders uit de community. Omdat we nog op het eten moesten wachten, heb ik in tussentijd gezellig gespeeld met een groepje kinderen. Heerlijk om te ervaren dat je voor samen spelen geen taal nodig hebt! Zij hebben mij een aantal spelletjes geleerd en ik heb hen Annemaria-koekoek met handen en voeten uitgelegd. Deze ochtend was weer een mooie nieuwe ervaring!
De afgelopen week heb ik alle dagen in de kliniek meegedraaid. Inmiddels ben ik aardig ingewerkt en kan ik hier en daar goed zelfstandig bijspringen. Al blijft de taalbarrière wel een lastig punt. Ik ben hard Oegandees aan het leren, wat door de patiënten erg gewaardeerd wordt. Vanochtend was ik zelfs de enige verpleegkundige in de kliniek en werkte ik samen met onze arts Jonathan en Christin, de laborante. En natuurlijk de drukste ochtend tot nu toe! Het is leuk om toch elke week weer nieuwe dingen tegen te komen en te leren. Zo heeft Andrew mij van de week een ochtend nieuwe labtesten geleerd en microscopieles gegeven. Nu weet ik hoe je bloedpreparaten klaar moet maken en kan ik zelfs minuscule malariaparasieten onderscheiden. Ook heb ik op woensdag (immunisatie-dag) geholpen met het vaccineren van kleine kinderen. De kliniek biedt niet alleen medische zorg, maar je kunt er ook voor gebitsproblemen terecht. Aangezien de meeste mensen geen geld hebben om gaatjes te laten vullen in een tandartspraktijk, is het enige alternatief het trekken van de bewuste tand of kies. Helaas zie ik dat het gebrek aan financiële middelen vaak een probleem is. Regelmatig kunnen patiënten de benodigde testen of medicijnen (die tegen een gereduceerde prijs worden gegeven) niet betalen. Aan deze keiharde waarheid kan ik toch niet wennen!
Erg bijzonder vind ik om te merken hoe je binnen drie weken toch al een dagelijks leven en ritme opbouwt. Veel dingen voelen al gewoon en vertrouwd en je leert mensen beter kennen. We zijn nu tijdelijk met een klein groepje (van zes mazungu’s) over. De maaltijden, die worden bereid door het hospitality-team, nuttigen we gezamenlijk in ‘the Arc’. ’s Ochtends schaft de pot vaak eieren en toast. Bij de lunch en het avondeten wordt een warme maaltijd klaargemaakt, wat kan variëren van Oegandese kost (zoals rijst met bonen) tot een internationale maaltijd (nasi of pizza). Wat het eten betreft heb ik niets te klagen! We zijn zelf verantwoordelijk voor de afwas en ook de schoonmaak van je kamer, de gezamenlijke badkamer en het wassen van je wasgoed is voor eigen rekening. Wel even uitkienen met het weer wanneer je je wasgoed buiten kunt ophangen om te drogen! ’s Avonds hebben we tijd voor onszelf en deze vul ik in met het lezen van E-books of het samen kijken naar een film. In Oeganda kun je voor 30 cent een kopie van een film kopen. Dit is legaal en originele films zijn niet eens te verkrijgen. Ideaal als avondvulling, als je de af en toe stotterende beelden of de standaard Chinese ondertiteling (die je niet uit kunt zetten) er op de koop toe neemt. Verder gaan we in onze vrije tijd regelmatig een wandeling/hike maken in de omgeving. De omgeving is schitterend en heuvelachtig, dus een stevige wandeling is al een hele uitdaging. Afgelopen donderdag was het internationale vrouwendag en was iedereen in Oeganda ‘vrij’. Aan het eind van de middag zijn we nog naar Wakiso geweest, een groter dorp verderop. Even lekker rondkijken en wat inkopen doen.
Zo gaat alles in Oeganda zijn gangetje! Ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen. Webale (Oegandees voor ‘dank je wel’)!
Veel liefs,
Geralde
Het is 1 maart geweest en dat betekent dat het regenseizoen officieel is ‘geopend’. En dat hebben we gemerkt deze week! Binnen no-time kunnen donkere wolken zich aandienen en komt het ineens met bakken uit de hemel. Zondag was helemaal een mistroostige dag, want toen heeft het de hele nacht en halve dag pijpenstelen geregend. In het kleine dorpskerkje, waar we deze week heengingen, waren vanwege de heftige regen maar een handjevol mensen. De terugweg was nog een hele uitdaging, want de (onverharde) wegen waren omgetoverd in één groot modderbad, waar het op sommige momenten meer glijden dan rijden was. Ook in de kliniek kun je aan de opkomst merken wat voor weer het is geweest. Wanneer het regent of net geregend heeft, is het vaak veel rustiger. En op de momenten dat het regent, kun je de klok erop gelijk zetten dat de stroom uitvalt. Dit betekent: geen licht, geen stroom om apparaten op te laden en geen warm water. Van de week hebben we dus een aantal dagen zonder stroom gezeten. Gelukkig hebben we op het compound een generator (die op sommige momenten aan wordt gezet) en zitten we ’s avonds niet helemaal in het donker. Maar mijn zaklamp is inmiddels mijn grootste vriend!
Afgelopen zaterdag heb ik meegeholpen met het ‘Say-No-To-Hunger’-programma van Show Mercy. Dit ochtendprogramma wordt zaterdags in 4 dorpen uitgevoerd en is een beetje te vergelijken met een vakantie-bijbelweek, maar dan in het weekend. Met mijn team ging ik naar Nkoowe, waar ongeveer 40 kinderen op ons zaten te wachten. Binnen de kortste keren had ik al veel enthousiaste kinderen om mij heen. We hebben deze ochtend gedanst en gezongen, een acteerspel gedaan, ik heb een bijbelverhaal (met behulp van plaatjes) verteld, de bijbehorende verdiepingsvragen met de kinderen doorgenomen en zij hebben een code-puzzel opgelost. Het programma eindigt altijd met een gezamenlijke voedzame en volwaardige maaltijd gesponsord door Show Mercy, maar bereid door de moeders uit de community. Omdat we nog op het eten moesten wachten, heb ik in tussentijd gezellig gespeeld met een groepje kinderen. Heerlijk om te ervaren dat je voor samen spelen geen taal nodig hebt! Zij hebben mij een aantal spelletjes geleerd en ik heb hen Annemaria-koekoek met handen en voeten uitgelegd. Deze ochtend was weer een mooie nieuwe ervaring!
De afgelopen week heb ik alle dagen in de kliniek meegedraaid. Inmiddels ben ik aardig ingewerkt en kan ik hier en daar goed zelfstandig bijspringen. Al blijft de taalbarrière wel een lastig punt. Ik ben hard Oegandees aan het leren, wat door de patiënten erg gewaardeerd wordt. Vanochtend was ik zelfs de enige verpleegkundige in de kliniek en werkte ik samen met onze arts Jonathan en Christin, de laborante. En natuurlijk de drukste ochtend tot nu toe! Het is leuk om toch elke week weer nieuwe dingen tegen te komen en te leren. Zo heeft Andrew mij van de week een ochtend nieuwe labtesten geleerd en microscopieles gegeven. Nu weet ik hoe je bloedpreparaten klaar moet maken en kan ik zelfs minuscule malariaparasieten onderscheiden. Ook heb ik op woensdag (immunisatie-dag) geholpen met het vaccineren van kleine kinderen. De kliniek biedt niet alleen medische zorg, maar je kunt er ook voor gebitsproblemen terecht. Aangezien de meeste mensen geen geld hebben om gaatjes te laten vullen in een tandartspraktijk, is het enige alternatief het trekken van de bewuste tand of kies. Helaas zie ik dat het gebrek aan financiële middelen vaak een probleem is. Regelmatig kunnen patiënten de benodigde testen of medicijnen (die tegen een gereduceerde prijs worden gegeven) niet betalen. Aan deze keiharde waarheid kan ik toch niet wennen!
Erg bijzonder vind ik om te merken hoe je binnen drie weken toch al een dagelijks leven en ritme opbouwt. Veel dingen voelen al gewoon en vertrouwd en je leert mensen beter kennen. We zijn nu tijdelijk met een klein groepje (van zes mazungu’s) over. De maaltijden, die worden bereid door het hospitality-team, nuttigen we gezamenlijk in ‘the Arc’. ’s Ochtends schaft de pot vaak eieren en toast. Bij de lunch en het avondeten wordt een warme maaltijd klaargemaakt, wat kan variëren van Oegandese kost (zoals rijst met bonen) tot een internationale maaltijd (nasi of pizza). Wat het eten betreft heb ik niets te klagen! We zijn zelf verantwoordelijk voor de afwas en ook de schoonmaak van je kamer, de gezamenlijke badkamer en het wassen van je wasgoed is voor eigen rekening. Wel even uitkienen met het weer wanneer je je wasgoed buiten kunt ophangen om te drogen! ’s Avonds hebben we tijd voor onszelf en deze vul ik in met het lezen van E-books of het samen kijken naar een film. In Oeganda kun je voor 30 cent een kopie van een film kopen. Dit is legaal en originele films zijn niet eens te verkrijgen. Ideaal als avondvulling, als je de af en toe stotterende beelden of de standaard Chinese ondertiteling (die je niet uit kunt zetten) er op de koop toe neemt. Verder gaan we in onze vrije tijd regelmatig een wandeling/hike maken in de omgeving. De omgeving is schitterend en heuvelachtig, dus een stevige wandeling is al een hele uitdaging. Afgelopen donderdag was het internationale vrouwendag en was iedereen in Oeganda ‘vrij’. Aan het eind van de middag zijn we nog naar Wakiso geweest, een groter dorp verderop. Even lekker rondkijken en wat inkopen doen.
Zo gaat alles in Oeganda zijn gangetje! Ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen. Webale (Oegandees voor ‘dank je wel’)!
Veel liefs,
Geralde
-
09 Maart 2018 - 21:00
Paul :
Weer leuk om te lezen Geralde! -
09 Maart 2018 - 21:21
Jan:
Hoi Geer,
Wat een mooi verhaal weer, fijn om je op deze manier te volgen. Leuke foto's ook. Nog een hele gezegende tijd gewenst.
Groet'n,
DC -
09 Maart 2018 - 21:39
Anneke Bijsterbosch :
Wat een leuke week heb jij gehad! Wat geniet ik van je reisverslag. En die foto's zijn ook zo mooi.
Fijn weekend geralde.
Lieve groet van ons allen... -
09 Maart 2018 - 21:54
Anneke:
Geralde wat leuk weer om te lezen, en wat heb je in de korte tijd al veel gedaan.
Bijzonder dat vrouwendag daar een vrije dag is, kunnen ze hier nogvan leren. Nog Ebooks genoeg ? Anders kunnen we er nog wel wat mailen. Liefs -
09 Maart 2018 - 22:02
Tiny:
Wat leuk om je verslag van de afgelopen week weer te lezen! Had je je regenjas en laarzen wel meegenomen? Wacht je volgende verslag weer vol verwachting af! Groetjes Tiny -
09 Maart 2018 - 22:03
Aletta:
Webale Geralde voor je uitgebreide verslagen. Zo blijven we mooi op de hoogte van je belevenissen. We mogen hier wel ontzettend dankbaar zijn met de mogelijkheid voor medisch noodzakelijke zorg. Fijn om te merken dat je je daar op je gemak voelt en aan het dagelijkse leventje daar begint te wennen. Dikke knuffel van mij. -
09 Maart 2018 - 22:10
Gerieke:
Leuk weer een verhaal! Zo leuk om van een afstand te volgen wat
je allemaal aan het doen bent. Je kunt je in NL straks zo laten omscholen tot
laborante -
09 Maart 2018 - 22:14
Jantine Borreman:
En weer zo'n mooi verhaal.... Heel fijn dat je ons zo op de hoogte houdt!
We wensen je veel zegen bij alles wat je doet. Geniet van deze bijzondere tijd!!
Groetjes, de Borries -
10 Maart 2018 - 16:43
H.Veldhuizen:
Dag Geralda,
Leuk om je ervaringen te lezen. Mooi dat je dit werk doet. In de Naam van Jezus Christus. Ik ken dat: die schrijnende armoede, je zou al je gekl wel aan ze willen geven. Of een aantal kinderen willen meenemen naar ons rijke land. Veel sterkte (en ook vreugde!) bij alles. Werk met zegen.
Mede namens mijn vrouw
-
11 Maart 2018 - 13:37
Barbara Prins:
Ha doorweekte afrikaan :)
Ja die tropische buien..blijft een bijzonder verschijnsel voor ons blanke, hoewel wij in Nederland een regenachtig klimaat kunnen hebben is dat niks vergeleken bij Afrikaanse buien. Doet mij denken aan onze eerste werkdag in het ziekenhuis te rumpi. Man, wat hadden wij vieze voeten, want op gympies lopen ging niet zo, dus toen maar op onze blote pootjes door de modder gebanjerd. Ha je had het hoofd van de verpleegkundige staf moeten zien...:0).. tsja wisten wij veel dat die wegen in modderpoelen veranderen. Anders had ik gelijk mijn laarzen aan gedaan..(die we niet bij ons hadden maar goed).. ach wij nemen het maar op de koop toe want ook die dingen zijn toch een belevenis op zich. Leuk om die kinderen te zien op de foto..zo vol van energie en vrolijkheid..wat je gezien hun omstandigheden niet zou verwachten..zo mooi!
Heb je ook een adres dat ik je wat kan sturen?
Geniet van de belevenissen en ik zie uit naar je volgende verslag.
Dikke knuffel! -
11 Maart 2018 - 14:23
Marijke:
Hey meid,
Wat gaaf om je verhalen te lezen. Je hebt al vele mooie momenten mogen meemaken.
Geniet van alle dingen die nog op je pad mogen komen en veel zegen toegewenst.
Liefs van ons,
Peter & Marijke -
13 Maart 2018 - 19:33
Martha:
Hoi Geralde
Wat super leuk om jouw reisverslagen te lezen en te merken dat je daar al zo goed mee draait en op je plek zit. Super knap! Ook heel mooi om te lezen dat je jezelf zo goed aanpast, vanuit onze westerse, luxe wereld nu toch naar een leven zonder stroom en andere luxe artikelen! Fijn dat je daar zo veel hulp kunt bieden en al zoveel zelfstandig kunt uitvoeren!
Heel erg veel (werk) plezier gewenst, hoop nog veel mooie verhalen van je te lezen! Succes!
Groet Martha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
