Het regent, het regent…

‘Assuredly, I say to you, inasmuch as you did it to one of the least of these My brethren, you did it to Me.’ (Matthew 25:40)

Het is 1 maart geweest en dat betekent dat het regenseizoen officieel is ‘geopend’. En dat hebben we gemerkt deze week! Binnen no-time kunnen donkere wolken zich aandienen en komt het ineens met bakken uit de hemel. Zondag was helemaal een mistroostige dag, want toen heeft het de hele nacht en halve dag pijpenstelen geregend. In het kleine dorpskerkje, waar we deze week heengingen, waren vanwege de heftige regen maar een handjevol mensen. De terugweg was nog een hele uitdaging, want de (onverharde) wegen waren omgetoverd in één groot modderbad, waar het op sommige momenten meer glijden dan rijden was. Ook in de kliniek kun je aan de opkomst merken wat voor weer het is geweest. Wanneer het regent of net geregend heeft, is het vaak veel rustiger. En op de momenten dat het regent, kun je de klok erop gelijk zetten dat de stroom uitvalt. Dit betekent: geen licht, geen stroom om apparaten op te laden en geen warm water. Van de week hebben we dus een aantal dagen zonder stroom gezeten. Gelukkig hebben we op het compound een generator (die op sommige momenten aan wordt gezet) en zitten we ’s avonds niet helemaal in het donker. Maar mijn zaklamp is inmiddels mijn grootste vriend!

Afgelopen zaterdag heb ik meegeholpen met het ‘Say-No-To-Hunger’-programma van Show Mercy. Dit ochtendprogramma wordt zaterdags in 4 dorpen uitgevoerd en is een beetje te vergelijken met een vakantie-bijbelweek, maar dan in het weekend. Met mijn team ging ik naar Nkoowe, waar ongeveer 40 kinderen op ons zaten te wachten. Binnen de kortste keren had ik al veel enthousiaste kinderen om mij heen. We hebben deze ochtend gedanst en gezongen, een acteerspel gedaan, ik heb een bijbelverhaal (met behulp van plaatjes) verteld, de bijbehorende verdiepingsvragen met de kinderen doorgenomen en zij hebben een code-puzzel opgelost. Het programma eindigt altijd met een gezamenlijke voedzame en volwaardige maaltijd gesponsord door Show Mercy, maar bereid door de moeders uit de community. Omdat we nog op het eten moesten wachten, heb ik in tussentijd gezellig gespeeld met een groepje kinderen. Heerlijk om te ervaren dat je voor samen spelen geen taal nodig hebt! Zij hebben mij een aantal spelletjes geleerd en ik heb hen Annemaria-koekoek met handen en voeten uitgelegd. Deze ochtend was weer een mooie nieuwe ervaring!

De afgelopen week heb ik alle dagen in de kliniek meegedraaid. Inmiddels ben ik aardig ingewerkt en kan ik hier en daar goed zelfstandig bijspringen. Al blijft de taalbarrière wel een lastig punt. Ik ben hard Oegandees aan het leren, wat door de patiënten erg gewaardeerd wordt. Vanochtend was ik zelfs de enige verpleegkundige in de kliniek en werkte ik samen met onze arts Jonathan en Christin, de laborante. En natuurlijk de drukste ochtend tot nu toe!  Het is leuk om toch elke week weer nieuwe dingen tegen te komen en te leren. Zo heeft Andrew mij van de week een ochtend nieuwe labtesten geleerd en microscopieles gegeven. Nu weet ik hoe je bloedpreparaten klaar moet maken en kan ik zelfs minuscule malariaparasieten onderscheiden. Ook heb ik op woensdag (immunisatie-dag) geholpen met het vaccineren van kleine kinderen. De kliniek biedt niet alleen medische zorg, maar je kunt er ook voor gebitsproblemen terecht. Aangezien de meeste mensen geen geld hebben om gaatjes te laten vullen in een tandartspraktijk, is het enige alternatief het trekken van de bewuste tand of kies. Helaas zie ik dat het gebrek aan financiële middelen vaak een probleem is. Regelmatig kunnen patiënten de benodigde testen of medicijnen (die tegen een gereduceerde prijs worden gegeven) niet betalen. Aan deze keiharde waarheid kan ik toch niet wennen!

Erg bijzonder vind ik om te merken hoe je binnen drie weken toch al een dagelijks leven en ritme opbouwt. Veel dingen voelen al gewoon en vertrouwd en je leert mensen beter kennen. We zijn nu tijdelijk met een klein groepje (van zes mazungu’s) over. De maaltijden, die worden bereid door het hospitality-team, nuttigen we gezamenlijk in ‘the Arc’. ’s Ochtends schaft de pot vaak eieren en toast. Bij de lunch en het avondeten wordt een warme maaltijd klaargemaakt, wat kan variëren van Oegandese kost (zoals rijst met bonen) tot een internationale maaltijd (nasi of pizza). Wat het eten betreft heb ik niets te klagen! We zijn zelf verantwoordelijk voor de afwas en ook de schoonmaak van je kamer, de gezamenlijke badkamer en het wassen van je wasgoed is voor eigen rekening. Wel even uitkienen met het weer wanneer je je wasgoed buiten kunt ophangen om te drogen! ’s Avonds hebben we tijd voor onszelf en deze vul ik in met het lezen van E-books of het samen kijken naar een film. In Oeganda kun je voor 30 cent een kopie van een film kopen. Dit is legaal en originele films zijn niet eens te verkrijgen. Ideaal als avondvulling, als je de af en toe stotterende beelden of de standaard Chinese ondertiteling (die je niet uit kunt zetten) er op de koop toe neemt. Verder gaan we in onze vrije tijd regelmatig een wandeling/hike maken in de omgeving. De omgeving is schitterend en heuvelachtig, dus een stevige wandeling is al een hele uitdaging. Afgelopen donderdag was het internationale vrouwendag en was iedereen in Oeganda ‘vrij’. Aan het eind van de middag zijn we nog naar Wakiso geweest, een groter dorp verderop. Even lekker rondkijken en wat inkopen doen.

Zo gaat alles in Oeganda zijn gangetje! Ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen. Webale (Oegandees voor ‘dank je wel’)!

Veel liefs,
Geralde