Nieuwe avonturen in Oeganda…

‘When I consider Your heavens, the work of Your fingers; The moon and the stars, which You have ordained; What is man that You are mindful of him.’ (Psalm 8:3-4)

De weken vliegen hier voorbij alsof het niets is. Over precies 1 maand zit ik alweer in het vliegtuig richting Nederland! Nog niet teveel aan denken en vooral blijven genieten van dit prachtige land, de hartelijke bevolking en bijzondere cultuur. De afgelopen week was weer gevuld met het Say-No-To-Hunger-programma voor de kinderen, werken in de kliniek en geven van twee voorlichtingen. Opnieuw bezochten we een basisschool en middelbare school om te praten over hygiëne, menstruatie en Soa’s. Naar aanleiding van de eerdere voorlichtingen had ik het programma iets aangepast. Voor de jongere kinderen had ik de quiz iets ingekort en in plaats daarvan uitbeeldopdrachten met vragen toegevoegd. Een groot succes en erg hilarisch! Een scholier moest bijvoorbeeld uitbeelden dat hij naar de wc ging en daarna eten ging koken. Dus in een hoekje van het klaslokaal hurkte hij (er bestaan hier in de dorpen geen zittoiletten, maar alleen maar hurktoiletten of gaten in de grond) en later beeldde hij uit dat hij eten aan het snijden en koken was. Naar aanleiding van het toneelspel stelde ik de klas vragen als: Wat ging er goed en wat kan er beter? Wanneer moet je je handen wassen? Wat kun je gebruiken als je geen toiletpapier hebt? En dit alles voor een recordaantal van ruim 160 kinderen in één klaslokaal. De voorlichtingen werden gecombineerd met het geven van vitamine A, tetanus-vaccinaties en uitdelen van ‘menstruation kits’. De foto’s geven een mooie impressie!

Een ontspannen bezoekje aan Jinja stond dit weekend op de planning. Samen met mijn tweede familie hier in Oeganda (Brad, Pam & Breanna) reisden we af naar deze stad, ongeveer 80 kilometer van de hoofdstad, ruim 3,5 uur rijden. Jinja ligt aan ‘Lake Victoria’ en hier ontspringt de rivier de Nijl, waardoor er veel watersportmogelijkheden zijn. Vrijdags hebben we ons eerst vermaakt in de vele souvenirwinkeltjes die Jinja te bieden heeft. ’s Avonds hebben we een heerlijke relaxte boottocht over de Nijl gemaakt, waarbij we konden genieten van de prachtige natuur, de vele vogels, de zonsondergang en een lekkere cocktail! De natuurlijke wekker de volgende ochtend waren de apen die op het dak van onze ‘blokhut’ liepen/bonkten, een bijzonder begin van de dag. We hadden in gedachten een berg te gaan beklimmen (waar vanuit je mooi uitzicht zou hebben over Lake Victoria en Jinja). De autorit richting de berg werd ons allereerst al lastig gemaakt door de vele modder, na een hele nacht regen, maar na ongeveer 3 kwartier rijden brak tot overmaat van ramp het voorwiel van de auto af! En daar sta je dan in the middle of nowhere, met welgeteld drie huisjes langs de weg… Hier geen ANWB die je even kan bellen! Gelukkig kwam er een vrachtauto langs die een telefoonnummer had van een automonteur, dus die werd gebeld en kwam voor Afrikaanse begrippen snel opdagen. Helaas bleek dat hij helemaal naar Jinja moest om het onderdeel van de auto te laten lassen/maken (geen idee wat precies, van auto’s heb ik geen verstand). Al met al hebben we 6 uur langs de weg gestaan. Omdat onze auto middenop de weg stond, blokkeerden we het hele verkeer (niet dat dat zoveel was in de middle of nowhere). Verschillende vrachtauto’s probeerden ons te passeren: soms succesvol, maar de moddersporen werden zo diep dat het op een gegeven moment een vrachtauto compleet vast zat. Toen die uren later er door een andere truck uitgetrokken was, was iemand anders zo eigenwijs om het toch nog een keer te proberen en je raadt het al: ook hartstikke vast in de modder (een ezel stoot zich in het gemeen…). Dit alles tot groot vermaak van de dorpsgenoten, die in al die uren in grote getalen polshoogte kwamen nemen. Om de tijd te doden hebben we met de kinderen spelletjes gespeeld (tikkertje, vies en lekker, etc.), gezongen en Engels geleerd. We hebben ons dus nog een beetje nuttig gemaakt en de dorpsbewoners hadden de dag van hun leven. Als ze een krant hadden gehad, hadden wij de volgende dag op de voorpagina gestaan… Trouwens niet alleen de kinderen, maar ook de jongemannen vonden ons gezelschap wel leuk. Op z’n minst drie huwelijksaanzoeken gehad ;-) Voordat de auto weer reed was de hele middag voorbij en zijn we maar weer naar huis gegaan.
Gelukkig konden we de activiteit die we voor de middag hadden gepland de volgende ochtend doen: water tubbing. Zittend in grote rubberbanden zijn we de Nijl afgevaren, af en toe wat bijgestuurd door onze gids in de kajak. Enerzijds avontuurlijk, want soms was de stroming erg heftig (de helft is uit de band gekukeld), anderzijds kon je op sommige stukken ook relax dobberen en zelfs zwemmen. Een leuk en avontuurlijk weekend dus waarin ik weer een nieuw stukje van Oeganda heb mogen ontdekken.

In de komende tijd hoop ik nog veel meer te zien van dit bijzondere land! Over 10 dagen (ja, ik ben nu echt aan het aftellen) komt Bart mij opzoeken. Samen zullen we dan nog één week op het compound verblijven. Een week om te laten zien waar ik gewoond en gewerkt heb en hem het lokale leven te laten ervaren. De laatste twee weken zullen we gebruiken om een rondreis door Oeganda te gaan maken, waarbij een bezoek aan verschillende nationale parken gepland staat. Iets waar ik erg veel zin in heb en een ontspannen afsluiting van mijn periode hier!

In de afgelopen tijd heb ik een aantal leuke wetenswaardigheden over Oeganda verzameld en het lijkt me leuk om deze met jullie te delen. Wist je dat…
- de Afrikaanse hobbel-de-bobbel-wegen hier gratis Afrikaanse massage worden genoemd.
- men hier geen links en rechts kent, maar alleen bergopwaarts (‘slope up’) of bergafwaarts (‘slope down’) en als dat niet opgaat je met je hand de richting aangeeft.
- de plaats waar ik verblijf Nawanswa heet, wat letterlijk ‘plaats van de vele mieren’ betekent en dat dit geen woord gelogen is.
- ik een Afrikaanse achternaam van mijn collega’s heb gekregen: Nhatalee.
- een rolex hier geen horloge is, maar een soort wrap met daarin een gebakken ei.
- het woord ‘mazungu’ (wat iedereen zegt tegen ons omdat we blank zijn) meerdere betekenissen heeft, zoals toerist, vreemdeling én iemand die op tijd komt (dit laatste gaat voor mij niet op ;-))
- mensen hier worden begraven een dag na overlijden.
- én dat als de familie het vervoer van een overledene naar de familiegrond niet kan betalen (je hebt speciale toestemming daarvoor nodig) zij het lijk zittend in een taxi als ‘passagier’ transporteren.
- er maar éen woord in het Oegandees is voor arts, verpleegkundige of wat voor medisch personeel dan ook en dat ik daardoor in het Engels altijd als dokter wordt aangesproken.

Tot de volgende blog met nieuwe avonturen uit Oeganda! (p.s. Ik ben trouwens erg benieuwd wie er ‘achter de schermen’ nog meer meelezen, dus laat gerust een reactie achter!)

Veel liefs, Geralde Nhatalee