Malawi-update!

Natandara iedereen,

Het is zondagmiddag half 4 en ik zit heerlijk op de veranda in het zonnetje, dus hoogste tijd voor een nieuwe blog. De afgelopen weken hebben we van alles gedaan: patiënten bezoeken, voorlichtingen gegeven, naar de school geweest voor het School Health project en gegevens over ondervoeding verwerkt voor ons praktijkonderzoek. De eerste resultaten zijn binnen en ik zal alvast een tipje van de sluier oplichten. Van de 1413 kinderen van 4 verschillende basisscholen die gescreend zijn, zijn 117 kinderen ondervoed (waarvan 37 hevig ondervoed en 80 kinderen matig ondervoed). Van de ondervoede kinderen is 58% meisje en 27% heeft de leeftijd van 6 jaar. Voor dit onderzoek hebben we niet alle kinderen zelf gescreend: een school hebben we zelf gedaan en de gegevens van de andere scholen waren al verzameld.

De maand mei stond in het kader van de voorlichtingen. De afgelopen week verliep dit allemaal niet zo soepel als in het begin. Bij veel geplande voorlichtingen was er maar een handjevol vrouwen, te weinig om de voorlichting door te laten gaan. Een van de oorzaken van dit probleem is communicatie. In Nederland beschikt bijna iedereen over een mobiel of computer dus kun je uitnodigingen via de sms of mail verzenden en iedereen is op de hoogte. Hier ligt dat toch even anders. Via mensen moet de uitnodiging zich verspreiden, maar soms gaat dat niet helemaal zoals we zelf in gedachten hadden. Daarnaast is het regelmatig zo dat we ergens komen en dat er een begrafenis of andere activiteit is en dat het hele dorp is uitgestroomd. Dus de laatste tijd veel op pad geweest, maar niet altijd met resultaat. Toch hebben we van de week nog een leuke voorlichting mogen geven aan een groep van ruim 60 vrouwen en schoolmeiden onder de boom en dat geeft je wel weer een positieve boost! In totaal hebben we ruim 300 vrouwen met onze voorlichting bereikt.
Daarnaast hebben we van de week een gesprek gehad met de man van het ziekenhuis die de screening van baarmoederhalskanker doet. In de community’s kregen we regelmatig te horen dat vrouwen erg lang moesten wachten voor de screening, vaak voor niets kwamen omdat deze man er niet was of het zo druk was dat ze aan het eind van de ochtend nog niet aan de beurt waren geweest. Als deze problemen zouden blijven bestaan, zou onze voorlichting om vrouwen te stimuleren om voor screening te gaan natuurlijk weinig zin hebben. Samen hebben we dus naar een oplossing gezocht voor deze problemen.

Dat de stroom regelmatig uitvalt, is geen nieuws meer, maar de afgelopen week hadden we ineens ook geen water uit de kraan. Dan merk je toch wat voor luxe stromend water is en hoe afhankelijk je ervan bent, want: de wc wil niet meer doorspoelen, je kunt je handen niet meer wassen, niet meer afwassen en natuurlijk niet meer douchen. Het bleek dat de pomp die het water naar ons huis (dat op de berg staat) omhoog pompt kapot was. Gelukkig was er een oplossing voor dit waterprobleem. Nu wordt een watertank achter ons huis elke keer handmatig gevuld. Dit houdt dus in dat vrouwen met grote emmers water op hun hoofd de berg opklimmen om onze tank te vullen. Ik ging ze de eerste keer een handje helpen, maar met mijn kippenkracht (want de Afrikaanse vrouwen zijn sterk) kon ik natuurlijk niet veel dragen. Toen in de tank weer genoeg water zat, gingen ze me bedanken dat ik mee had geholpen, terwijl ze juist ons geholpen hadden. Wat een lieve mensen toch!

Aangezien de weetjes vanuit de vorige blog wel in de smaak vielen, heb ik er nog een paar voor jullie. - Winterjassen: De herfst heeft in Malawi zijn intocht gedaan. Van sommige bomen en planten vallen de bladeren af en alles wordt geel en dor, omdat het regenseizoen is afgelopen. Toch is er van herfstweer nog geen sprake, want de temperatuur is elke dag nog tussen de 25 en 30 graden en het zonnetje schijnt volop. (Dit zal jullie in Nederland vast wel een beetje jaloers maken, want volgens mij is het weer in het kikkerlandje nog niet echt om over naar huis te schrijven ;-)). Ondanks de heerlijke temperaturen heeft menig Malawiaan de winterjas alweer uit de kast getrokken. Steeds meer zie je overdag mensen met dikke jassen en bontkragen over straat lopen en ik krijg het al warm als ik erna kijk. Zelfs Malawianen met handschoenen aan zijn al gesignaleerd en dit terwijl de temperatuur hier in de winter nog niet eens laag is. Bijzonder! :-)
- Koeienvlees: Dat wij Nederlanders bijna alleen het vlees van de koe eten is algemeen bekend. Hier in Malawi is elke stukje koe de moeite waard. Men eet echt alles van de koe: van de poten tot de organen. Laatst reden we door de community en zag onze chauffeur een heerlijke koeienpoot langs de weg hangen. Dus even een pitstop om even te kijken wat de verkopers (in de middle-of-nowhere) nog meer in de aanbieding hadden. Uiteindelijk had hij een heerlijk stuk orgaan (wat konden we niet echt plaatsen) van de koe, die al een dag ervoor al geslacht was, op de kop getikt. Stinken dat het deed en een bende vliegen erbij. Dus wij waren helemaal verbaast dat je zoiets durft te eten (ook omdat het niet gekoeld is geweest), maar onze chauffeur was helemaal in zijn nopjes met dit prachtstukje koe. Mij niet gezien!

Dit was het weer voor deze keer. De laatste weekjes van ons verblijf in Malawi zijn aangebroken en ik ga nog even top genieten van alle mooie dingen van dit land! De volgende blog hoop ik jullie te verblijden met mooie foto’s van de safari in Zambia!

Veel liefs Geralde

P.s. Aan de leguaanfobie (waarover ik jullie al eerder heb verteld) is nu een vleermuisfobie en muizenfobie aan toegevoegd. Van de week zat er een zeer dikke muis bij ons in de woonkamer, wat ik niet erg op prijs stelde. Daarnaast gingen we toen we geen water hadden ergens anders tijdelijk douchen en daar vloog een vleermuis rond ons hoofd. Ik zie deze beestje liever gaan dan komen! :-(